Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019

ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΦΙΛΤΡΑΡΟΝΤΑΣ ΤΗ ΛΥΠΗ ΜΟΥ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ΚΑΝΑ ΔΥΟ ΩΡΑΙΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ.


«Το ωραίο το φτιάχνεις» είναι ο τίτλος της νέας συλλογής της Κυριακής Λυμπέρη που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2019.
Κι από το πρώτο κιόλας ποίημα της συλλογής ίσως μπορούμε να ανιχνεύσουμε μέσα σε λέξεις ή στίχους, σε εικόνες ή μεταφορές, τις ενδείξεις εκείνες που φανερώνουν τη συνειδητή ή υποσυνείδητη προσπάθεια αναζήτησης δρόμων δημιουργίας που δυνητικά καθιστούν εφικτή την κατάκτηση του ωραίου.
«Το Ωραίο το φτιάχνεις δεν υπάρχει από μόνο του»,  είναι ο τίτλος της συλλογής και του 2ου ποιήματος όπου κι ο παραπάνω στίχος: πρώτος βασικός άξονας  
«κι αφού / φιλοσοφία, ποίηση τρέλα / λένε πως είναι η αναμενόμενη σειρά…», μένει ακολουθώντας το μονοπάτι να εφαρμόσεις τη σωστή συνταγή. 
«καλύτερα τα φρένα μου μες στα δικά μου δάση να σαλέψουν / στα γνώριμα αδιέξοδα μου να χαθώ»,
είναι οι καταληκτικοί στίχοι στο πρώτο ποίημα της συλλογής («Δρόμοι στο Δάσος - Holzwege» σελ. 9 – αναφέρεται στους αδιέξοδους δρόμους στο δάσος Χάιντεγκερ) και αμέσως μετά ακολουθεί το ομότιτλο ποίημα όπου διαβάζουμε τις προθέσεις της ποιήτριας:  
«Είναι που ήθελα να είμαι με τους καλύτερους. / Κι έτσι κάποτε παρέδωσα / στο νοτιά τα μυστικά μου ανοίγματα…» («Το Ωραίο το φτιάχνεις» σελ.10)
Οι στίχοι που επιλέχθηκαν να τιτλοφορήσουν αυτή την ανάρτηση είναι από «Το Κλειδί της Μουσικής» σελ. 13: «Να μπορούσα τουλάχιστον φιλτράροντας τη λύπη μου / να φτιάξω κάνα δυο ωραίους στίχους…»!.. Φαίνεται να «συνομιλούν» με το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας που υπονοείται στο τελευταίο ποίημα της συλλογής: «Θέλοντας να γιατρέψω τις πληγές μου / εκεί που άλλοι φοβούνται να κοιτάξουν / χτίζω στέρνες με δάκρυα / σπίτια με ξύλα που σαπίζουν…» (Ησυχα κοιμάται το Σκοτάδι σελ. 48)  
Κλίνη και κλίση του Προκρούστη/ ποιητή «που τραντάζεται από την ανορθογραφία των ερώτων» (Το πένθος ταιριάζει στη Γυναίκα σελ. 47)
Αφορμές για Ποιήματα  και εύστοχος τρόπος να υποδηλωθεί από την αρχή η δυσκολία του όλου  εγχειρήματος.
Δεύτερος  άξονας λοιπόν, στην προσπάθεια αναζήτησης του ωραίου, τα ποικίλα «εμπόδια», οι «συμπληγάδες» που πρέπει να διαβείς, όντας ανυπεράσπιστος:
«ένδεια, δουλεία, αυτολύπηση, εξέγερση / με ποια σειρά; (Η Πάπια που πετάει» σελ. 15)
«Και μήπως οι υλοτόμοι θα μας συμπονέσουν;
Το μονοπάτι θα μας δείξουν το σωστό;
Πιο πιθανόν / ένα τσεκούρι τα μυαλά μας να πλανίσει / ή ένας βάλτος να μας καταπιεί.
Μα αν εύρισκα εύκολα το δρόμο / ίσως να έχανα την περιπέτεια του δάσους» (Δρόμοι στο Δάσος σελ. 9)
«Βάστα με να σκαρφαλώσουμε στον ίλιγγο… Με τα όνειρα από το χάος θα δραπετεύσουμε…» (Αφορμή για Ποίημα σελ. 30)
«στα βάθη των ωρών / θα γράψω με φιλιά την άβυσσο» (σελ. 47)
«Μα σ’ ένα ξέφωτο ουρανού που απομένει / βρίσκεις το μονοπάτι / προνοεί / η αγάπη χρυσαφιά αχτίδα…» (Η Πάπια που πετάει» σελ. 15).
Στο ποίημα με τον περιφραστικό τίτλο «Πόσο μακριά χρειάζεται να πας για να συναντήσεις τον εαυτό σου» έχουμε την ομολογία της ποιήτριας για τη δυσκολία συνάντησης με το ωραίο. Μπορεί βέβαια, ένας ποιητής ας πούμε, να χειρίζεται επιδέξια τον εξάντα «για να αποφεύγει τ’ ουρανού τους γκρεμούς» ωστόσο εξίσου εύκολα πέφτει στην παγίδα του αυτοθαυμασμού: «ωστόσο καμαρώνεις ανόητα / σαν ιδιοκτήτης δήθεν του ορθού νοήματος»
Στη σελίδα 14 διαβάζουμε «Το άλλο μισό»:
«Όταν ο δαίμονας του λείπει / ταράζεται ο άγγελος / υποφέρει.
Την αρετή του / δεν ξέρει πώς να εξασκήσει.
Λουφάζει σε μιαν άκρη τ’ ουρανού / και κλαίει».
Έχει προηγηθεί με εμφανείς συμβολισμούς η «Μια Συνταγή για Πυρκαγιά στην Αίγινα» σελ. 11:
«Δυο σπίρτα κι ένα βοηθητικό. / Η βλάστηση να παίρνει να ξεραίνεται.
Ελπίδα για βροχή να μην υπάρχει.
Το έξυπνο πουλί / ν’ αφήνεται να πιαστεί από τη μύτη του.
Η φλόγα δήθεν να παρουσιάζεται / ωσάν αντιπερισπασμός στο μέτριο.
Μέσα στη στάχτη ύστερα / της πεινασμένης μέλισσας ο βόμβος ακούγεται / ή η μουσική των αστέρων»;
Κάπως έτσι, σ’ όλα σχεδόν τα ποιήματα της συλλογής «διατηρείται το παραμυθάκι» αυτής της προσπάθειας να φτιαχτεί το ωραίο μέσα από τις λέξεις του ποιήματος  
«Γι’ αυτό λοιπόν / σαν βγεις στων άστρων τις βοσκές / που ορίζει ο μέγας κυνηγός / μην πας απροετοίμαστος·
να ’χεις τις φλέβες ανοιχτές / το φόρο σου να δώσεις» (Στων Άστρων τις Βοσκές σελ. 20)
Και όπως στα παραμύθια στο τέλος πρέπει να διαλέξουμε:
«το δράκο ή τον κυνηγό του. / Από το δάσος εύκολα δε δραπετεύεις λέει / και μέλει έτσι κι αλλιώς να φαγωθούμε» (Σαν Παραμύθι σελ. 12)
Τι είπε όμως το Δένδρο;
«Με τις ρίζες μου σ’ αγκαλιάζω σφιχτά / καθώς σ’ ανάερο γέρνουμε γκρεμό
μα κι εσύ απ’ τη μανία του ανέμου με φύλαγες
χώμα μου, χώμα μου! (Τι είπε το Δένδρο σελ. 28)
Δοκιμές Δημιουργίας Ωραίου με τη δύναμη των λέξεων, με τον Έρωτα της Ζωής, με το μαγικό ραβδί της Ποίησης:
«Με μια αόρατη σκάλα θ’ ανέβει ως τις ιδέες. / Από το χώμα ως εκεί, απόσταση σημείου…
Δεν ομιλούν σε όποιον κι όποιον οι άγγελοι. / Μες στα πολύπτυχα ενδύματά τους / λιώνουν τα νοήματα…
Το ξύλο πώς γίνεται καρπός / κι ύστερα πάλι σπόρος / το ξέρει μόνο ο Έρωτας…» (Απόσταση Σημείου σελ. 40)
 Η προσπάθεια αυτού του πηγαιμού έχει Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, έχει και τελικό σκοπό. Η Ιθάκη δε σε γέλασε, καθώς «άξια πλησιάζεις τις ομιλίες των αιώνων» σελ. 48
«Πιο νέος γίνεσαι καθώς γερνάς. /Η σάρκα σου αλλάζει από αγκάθι σε λουλούδι / στα δάση όπου σε βρίσκει η νύχτα / της ομορφιάς θηρεύοντας το είδωλο…» (Οι ηλικίες του Κυνηγού σελ. 44)
 (Κυριακή Αν. Λυμπέρη Το Ωραίο το φτιάχνεις, Οι Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2019 – ακολουθεί μια επιλογή ποιημάτων από τη συλλογή όπου με τον έναν ή τον άλλο τρόπο,  υπηρετούνται ή επαληθεύονται «προϋποθέσεις, προθέσεις και ευγενείς φιλοδοξίες» (Παρ-εξηγήσεις σελ. 22)
Έχει, λοιπόν, όνομα η δημιουργία του Ωραίου:
Ποίηση τη λένε, εν Φαντασία και λόγω «κυνηγάει παιωνίες και ντροπαλές ανεμώνες» (Οι δυσκολίες του Δον στα δάση σελ. 17).  
Είναι μια δια βίου μαθητεία, ένας δρόμος συνάντησης με τον άλλο εαυτό «μονίμως στην αρχή»
«Από στροφή σε στροφή χορεύοντας / πετάω τα επτά μου πέπλα. / Ηδύτητες διαφόρων ειδών / αγγίγματα από δάχτυλα βαριά…» (Σαλώμης Άγος σελ. 37) «Θροϊσματα μαΐστρου και ντροπαλές αφές…» σελ. 39
Τη λένε και «Πρόβα Θανάτου» γιατί ονομάζει «το τίποτα με πάρα πολλούς τρόπους» (σελ. 18)
«κι έτσι μου φαίνεται οι αιθέρες με οδηγούν στης ταπεινότητας την καρδιά» (σελ. 21)



ΑΣΤΕΓΕΣ ΝΥΧΤΕΣ
Με άδεια μάτια στους δρόμους περιφέρεται
σε κάποιο παγκάκι
το πολύ-πολύ να εμπιστευτεί τη λύπη.
Άστεγες νύχτες δίχως άστρα
μόνο ερωτηματικά
όπως, πού θα σε βρω επί τέλους
μήπως δεν έχεις καρδιά
μικρέ μου πρίγκιπα και τα τέτοια.
Δε σώζεται το πάθος εύκολα
αν θέλει το όνομά του να δικαιολογήσει.
Σταγόνα-σταγόνα μόνο κυλάει
στις πλάκες αλμυρό και η γη από κάτω
ανακλαδίζεται κι ετοιμάζει τους σπόρους της.
[από τη συλλογή της Κυριακής Αν. Λυμπέρη ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ Οι Εκδόσεις των Φίλων 2019]

ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΟΥ ΔΟΝ ΣΤΑ ΔΑΣΗ  (από τη συλλογή της Κυριακής Λυμπέρη ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ Οι Εκδόσεις των Φίλων 2019)
Άλλη εποχή, άλλο δάσος, πίθηκοι, παπαγάλοι
αλλά γαυγίζουν σκυλιά τα χρόνια και περνούν
μια απροθυμία στο τέλος μένει της φαντασίας
να κυνηγάει παιωνίες και ντροπαλές ανεμώνες.

Τώρα που οι πλαγιές της κόλασης δίπλα μας φωσφορίζουν
σπαθί του χάους μη μ’ ακουμπάς, αβύσσου νύχι·
μόνος ο ποιητής μέσα στα όνειρά του κινδυνεύει
σκέπασέ με καλά φίλε Σάντσο και νυχτώνει

ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ
Στην ατέλεια της ύλης
έχω ανάγκη από ένα συνομιλητή.
Η πτήση είναι άθλημα για δύο νομίζω
στα νέφη ας σεργιανίσουμε λοιπόν και παραπέρα
στη μαγική που εκπέμπουν οι κόσμοι να χαθούμε μουσική.
Ομολογώ, φίλε, τον εξάντα χειρίζεσαι επιδέξια
για ν’ αποφεύγεις τ’ ουρανού τους γκρεμούς
ωστόσο καμαρώνεις ανόητα
σαν ιδιοκτήτης δήθεν του ορθού νοήματος
που ετοιμάζεται να πέσει στο κεφάλι μας.
Εγώ πάλι στη μαθητεία των άστρων
βρίσκομαι μονίμως στην αρχή
τη μια στιγμή πως ανεβαίνω νιώθω και την άλλη
βαθύτερα βυθίζομαι στου σκότους τον ωκεανό.
Στριφογυρίζουν στο κεφάλι μου
με έναν άτακτο ρυθμό τρόποι και τόποι
μετέωρα τα σφάλματα μου προς αποφυγή
α, σκοντάφτει εύκολα κανείς στις κορυφές!
Κι έτσι μου φαίνεται οι αιθέρες με οδηγούν
στης ταπεινότητας ολόισα την καρδιά!
Μπροστά λοιπόν εσύ και πίσω εγώ
στης Βερενίκης τον κόμη να πιαστούμε
και στου Κενταύρου την οσφύ
λίγη χαρά ακόμη, ναι
-ευγενική απασχόληση ν’ ακολουθεί κανείς το φως –
αλλά να ξέρεις πως έχω ήδη μελετήσει
να συναντήσω τον άλλο μου εαυτό
που επιστρέφει από τα ύψη.
[από τη συλλογή της Κυριακής Αν. Λυμπέρη ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ Οι Εκδόσεις των Φίλων 2019]



ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΠΟΙΗΜΑ
Και ο τρόπος που με κοιτούν τα μάτια σου
αφορμή για ποίημα. Σωτηρία όμως υπάρχει;
Βάστα με να σκαρφαλώσουμε στον ίλιγγο
ψίθυροι νερών, βατόμουρα για χείλη, να!
Με τα όνειρα από το χάος θα δραπετεύσουμε.
Ένα πουλί δείχνει το δρόμο και κάτω
στα παγκάκια άνεργοι, στις πλατείες ζητιάνοι
στους δρόμους μαθήτριες με βιβλία και τακούνια.
Μαστροποί απολαμβάνουν το τσιγάρο τους
των αχρήστων οι πλασιέ κουράζουν τα πόδια τους
μες στους κάδους η ζωή μας πεταμένη σαπίζει
πιο πολύ κάθε που απεργούν οι οδοκαθαριστές.
Κάποιοι ταΐζουν περιστέρια όμως.
Λες η αθωότητα ν’ ανθίζει ακόμα πουθενά;
Τα βρέφη δύσκολα ανασαίνουν στις θερμοκοιτίδες
την ώρα που οι δαίμονες χωρίς ντροπή
στις ταράτσες παίζουν στα ζάρια την ελπίδα.
[από τη συλλογή της Κυριακής Αν. Λυμπέρη ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ Οι Εκδόσεις των Φίλων 2019]

ΜΕ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ (από τη συλλογή της Κυριακής Λυμπέρη ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ Οι Εκδόσεις των Φίλων 2019)
Όταν έχει πανσέληνο
το παλικάρι γίνεται πιο εκδηλωτικό:
τη βγάζει βόλτα να λουστεί στην αστρόσκονη.
Η άλλη τότε κατεβαίνει στο υπόγειο
δε θέλει να δει κανέναν
αρραβωνιάζεται το χώμα
κάνει παρέα στα σκουλήκια.

ΤΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ ΔΕΝΔΡΑ
Απειλές διαγράφονται στο τοπίο· φαίνεται
η αλήθεια πια πως μελετάει τη στάχτη.
Κορμοί που κούρνιαζαν πουλιά ομιλητικά
φυλλώματα σκιερά για μινυρισμούς
πάει τώρα το δάσος που ονειρεύτηκα.
Ρίζες στις φλόγες, τρίζουν οι κορμοί
κλαδιά που απλώνονται – χέρια κλαδιά –
μέσα στο χαλασμό δοκιμάζουν αποστάσεις.
Μακριά, πιο μακριά κι όλο πιο εκεί, αχνίζοντας
το τελευταίο άγγιγμα τελείται· σου λέω
εύκολα καίγονται τα ερωτευμένα δένδρα.
[από τη συλλογή της Κυριακής Αν. Λυμπέρη ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ Οι Εκδόσεις των Φίλων 2019]

ΣΑΛΩΜΗΣ ΑΓΟΣ (από τη συλλογή της Κυριακής Λυμπέρη ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ Οι Εκδόσεις των Φίλων 2019)
Από στροφή σε στροφή  χορεύοντας
πετάω τα επτά μου πέπλα.
Ηδύτητες διαφόρων ειδών
αγγίγματα από δάχτυλα βαριά
-θα μπορούσα να ονομάσω κι άλλα-
ώσπου στο τέλος να μείνω γυμνή
αθώα ως τα πιο βαθιά μου σπλάχνα.
Γιατί εγώ
στο πιάτο δεν ζητάω το κεφάλι κανενός
-κοιμήσου, κοιμήσου Ιωάννη ήσυχος! –
και μόνο το δικό
και μόνο
το θάνατό μου ονομάζω.


ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΙΟΥ (από τη συλλογή της Κυριακής Λυμπέρη ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ Οι Εκδόσεις των Φίλων 2019)
Με μια αόρατη σκάλα θ’ ανέβει ως τις ιδέες.
Από το χώμα ως εκεί, απόσταση σημείου.
Χώμα μη δείχνεις τα σαγόνια σου.
Αυτή ζητάει ησυχία τώρα.
Να κρατηθεί στο ανάποδο δένδρο
με προσοχή να σκαρφαλώσει στο φως.
Της αγρυπνίας τα μάτια δώρο.
Δεν ομιλούν σε όποιον κι όποιον οι άγγελοι.
Μες στα πολύπτυχα ενδύματά τους
λιώνουν τα νοήματα σαν σοκολατάκια στη ζέστη.
Το ξύλο πώς γίνεται καρπός
κι ύστερα πάλι σπόρος
το ξέρει μόνο ο έρωτας.
Αυτή παλεύει ν’ αγαπήσει σωστά.
Ο χρόνος την κρατάει σαν πατέρας.
Από το χέρι εννοώ, αλλά
δεν ωφελούν όλες οι αγάπες.
Πνίγεται εύκολα κανείς στ’ αβαθή τ’ ουρανού.
Το ύψος την εκσφενδονίζει σαν μπάλα.

ΟΙ ΗΛΙΚΙΕΣ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ
Πιο νέος γίνεσαι καθώς γερνάς.
Η σάρκα σου αλλάζει από αγκάθι σε λουλούδι
στα δάση όπου σε βρίσκει η νύχτα
της ομορφιάς θηρεύοντας το είδωλο
που αν το σιμώσεις χάνεται
κι όσο το ακολουθείς εκείνο ξεμακραίνει.
Στα φρέσκα χνάρια όμως συναρμόζοντας τα πέλματα
η σάρκα σου ανθίζει κι ευωδιάζει
στο χώμα τρέχουν, λάμπουν οι χυμοί
πιο νέος όλο γίνεσαι καθώς γερνάς
[από τη συλλογή της Κυριακής Αν. Λυμπέρη ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ Οι Εκδόσεις των Φίλων 2019]

ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ (από τη συλλογή της Κυριακής Λυμπέρη ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ Οι Εκδόσεις των Φίλων 2019)
Ποιος ουρανός δανείστηκε το σώμα σου;
Θα έλειπα εγώ.
Και πέφτουν σαστισμένοι άγγελοι
σκοντάφτοντας σε περιοδεύοντα φεγγάρια.
Α, γυμνόποδη σε ξαναβρίσκω
ανυπεράσπιστη
το πένθος λες και μου ταιριάζει·
η κλίνη μου, η κλίση μου
τραντάζεται
από την ανορθογραφία των ερώτων.
Θα μείνω όμως λέω γυναίκα αμετανόητη
τα ξέπλεκα μαλλιά μου θα δωρίσω στους ανέμους
και στα ξεθωριασμένα μου φορέματα
στα βάθη των ερώτων
θα γράψω με φιλιά την άβυσσο.

ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΥΨΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΙ ΑΚΟΜΑ (το λέμε τώρα έρωτα του ουρανού και των άλλων άστρων):
 «Ζητήματα Ύψους» είναι ο τίτλος της 4ης ποιητικής συλλογής της Κυριακής Λυμπέρη που κυκλοφόρησε το 2015 στη σειρά Λάλον Ύδωρ από τις εκδόσεις Τυπωθήτω. (Προηγήθηκαν οι συλλογές:  «Κοιτούσα μέσα στο ποτήρι», 2009, «Εμαυτού», 2010, και «Το κάλλος και το τραύμα», εκδόσεις Γαβριηλίδης 2012, ενώ το 2017 κυκλοφόρησε και η συλλογή «Ορμητικοί οι Φθόγγοι ως το Χάνομαι», εκδόσεις των Φίλων).
«Ζητήματα ύψους πραγματεύομαι ακόμα…» δηλώνει η ποιήτρια στον πρώτο στίχο του τελευταίου ποιήματος της συλλογής.  Και ακολουθεί  μια εικόνα που αντιστοιχεί εν πολλοίς με την ιδέα του «Κληρονόμου Πουλιών» στον Ελεγκτή του Σαχτούρη που πρέπει «έστω και με σπασμένα φτερά να πετάει και να ελέγχει τ’ αστέρια»!..  Έτσι και η Κυριακή Λυμπέρη, φαντάζεται εαυτήν ψηλά, να επιβλέπει από το «αιωρόπτερό» της τα επί γης φαινόμενα και μαζί με τ’ αστέρια, ν’ αναρωτιέται για «το ύψος το σωστό» από το όποιο θα γίνει ο έλεγχός τους… «στις γυμνές βραγιές στο χώμα», «στο δάσος» των ανθρώπων!.. Γιατί μόνο από ψηλά, όπως τ’ αστέρια, ρίχνοντας «ματιές συμπονετικές…» μπορεί να φυτεύει «χρυσαφιές ανταύγειες».  Το τελευταίο αυτό ποίημα και ο πρώτος στίχος έδωσαν τον τίτλο στα  σαράντα ένα ποιήματα που περιέχονται στη συλλογή με τα οποία η ποιήτρια εξωτερικεύει συναισθήματα που «εξέθρεψε η απώλεια, η προδοσία, η ματαίωση του ονείρου. Ο έρωτας» (σύμφωνα με την εύστοχη παρατήρηση της Ανθούλας Δανιήλ).  Οι βάσεις της εξωτερίκευσης τίθενται με τις υποθέσεις στο πρώτο-πρώτο ποίημα της συλλογής: «κι αν καμιά φορά μετρώ τα ύψη, είναι τα βάθη που συλλογιέμαι. Κι αν ρίχνω δίχτυα για πουλιά, είναι γιατί με θέλγουν τα φερσίματά τους, του κότσυφα ο κελαηδισμός και ο χτύπος του φτερού. Αν μ’ αγαπάς, να ξέρεις πως κρατώ κάποιας αόρατης πόρτας τα κλειδιά… Και αν ακούσεις ουρλιαχτό, να με πονάς, αλλά μη ζητήσεις να επιστρέψω αμέσως, ώρες που με άγρια βότανα το αίμα μου τροφοδοτώ. Μα όταν βγαίνω από εκεί, πόσα κομμάτια ουρανού μπορώ και θέλω να χαρίζω» (Με άγρια Βότανα σελ. 9). Προσηλωμένη, λοιπόν,  η Κυριακή Λυμπέρη, στα θέματά της, Σώμα, Ψυχή, Αγάπη, Όνειρα «στους ορίζοντες πετάει σχοινιά, θηλυκώνει τα τέσσερα σημεία τους» και τιτιβίζει με τα ποιήματά της ευχές για να αποτινάξει από πάνω της «ό,τι ως έρμα καθιστά το άγγιγμα του επάνω δύσβατο», γιατί «και στα σύννεφα όταν ανεβαίνω –δώσε γαλάζιο και σκοινιά- ύστερα από λίγο βουλιάζω σε βάθη άπατα. Αρμυρή, αρμυρή απ’ τον καιρό κι όμως αθώα, ξανακερδίζω την πρώτη μου ψυχή» (Χαρμολύπης Εγκώμιον σελ. 24). Στην πατρίδα της τον Ουρανό, «διπλώνει μαλακά τις λύπες, ραντίζει με βροχούλες τα ερωτήματα» και αφήνεται στην εξαίσια αυτή αναμονή του Κάλλους- «το λέμε και υποταγή στην ομορφιά που κατεργάζεται τα μέταλλά της και παλιώνει». Ποιήματα για ζητήματα ύψους και βάθους είναι, λοιπόν, η συλλογή αυτή της Κυριακής Λυμπέρη. Η αρχή μιας διαδρομής αναζητήσεων εκεί ψηλά στ’ αστέρια που είναι παράλληλα γλυκιά επιστροφή «στις γυμνές βραγιές στο χώμα»      [ποιήματα από αυτή τη συλλογή και με ΚΛΙΚ στον παρακάτω σύνδεσμο]

1 σχόλιο:

  1.  Θα ήθελα να εκμεταλλευτώ αυτήν την ευκαιρία να σας πω μια μεγάλη ευχαριστία στον Dr.Mozeba για την επιστροφή του πρώην συζύγου μου. Είμαι η Άννα Ανδρόνικος από την Αγρίνιον της Ελλάδας. μετά από πέντε χρόνια γάμου ο σύζυγός μου έφυγε για άλλη γυναίκα έκανε ό, τι μπορούσε για να τον επανακτήσω αλλά το μόνο που έκανα ήταν άβολο ήμουν λυπημένο αλλά δεν ελπίζω να πάρει πίσω του επειδή είχα πίστη στο Θεό. Έτσι ψάχνω σε απευθείας σύνδεση σχετικά με το πώς μπορώ να πάρω πίσω τον άντρα μου και βρήκα μια δήλωση του Dr.Mozeba για το πώς μια κυρία βοήθησε να πάρει από πίσω, έρχεται σε επαφή και μου είπε το πάθος που περνούσα, μου είπε τι έπειτα μου έκανε μια ξόρκι αγάπη 48 ώρες αργότερα ο σύζυγός μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι λυπάται για αυτό που έκανε και μου λείπει τόσο πολύ, αργότερα εκείνη τη μέρα γύρισε σπίτι και διαβεβαίωσε την παραίτησή μου, από τότε η αγάπη έγινε ισχυρότερη. Για τα υπέροχα πράγματα που έκανε ο Dr.Mozeba για μένα, θα ήταν άδικο για μένα να μην αφήσω τους ανθρώπους να γνωρίζουν ότι ένας τόσο δυνατός παίκτης μπάσκετ ζει. Εάν θέλετε να πάρετε τη σχέση σας / παραδοσιακές ρίζες και βότανα για να θεραπεύσετε την ασθένεια / την επιτυχία και την προώθηση στην εργασία σας μπορείτε να επικοινωνήσετε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο mozebaspelltemple@gmail.com ή να το προσθέσετε στο WhatsApp +2348144480786 ευχαριστίες για τη διανομή το χρόνο σου μαζί μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή